Het werk als objectbedienaar bij de provincie Zuid-Holland

Onregelmatige en wisselende diensten, veel afwisseling en de onvoorspelbaarheid die het werk soms met zich mee kan brengen, dat zijn redenen waarom Erik de Leeuw en Nathalie van Buuren maar al te graag werken als objectbedienaren. Wat houdt het werk van een objectbedienaar voor de provincie Zuid-Holland precies in? Waar ben je heel de dag mee bezig? En wat maakt het werk zo uitdagend en soms complex? Dat vertellen Erik en Nathalie in dit artikel!

Passie voor de nautische wereld

Als objectbedienaar moet je affiniteit hebben met de nautische wereld en vind je het juist prettig dat je verschillende diensten gaat draaien. Zonder die liefde voor het vak, hou je het niet vol. Die liefde voor het vak is wat Nathalie en Erik drijft in het vak van objectbedienaar. Nathalie vertelt: “Wij werken in wisselende diensten. Een vroege dienst begint bijvoorbeeld om 6:00 en dan los je de nachtdienst af. ’s Ochtends vroeg hebben we eigenlijk alleen maar beroepsvaart dat door de brug of sluis wil. Diensten op andere tijdstippen zijn ook weer afwisselend. Dat vind ik wel het leuke aan mijn werk, dat het nooit hetzelfde is. Soms gebeuren er ook wel eens onverwachte dingen. Denk aan een sluis die niet open gaat. Je moet goed op een onverwachte situatie kunnen anticiperen.” Erik vervolgt: “Je moet het werk leuk vinden om te doen en om bezig te zijn met de bruggen en sluizen, dat is belangrijk in dit werk. Als dat zo is, dan kun je het vak zeker leren.”

Stereotypes doorbroken

Helaas heerst het stereotype dat brugbedienaren mensen zijn die de hele dag aan een brug of sluis zitten en op een knopje drukken als de brug moet worden geopend. Dat is wat Nathalie en Erik vaak te horen krijgen van mensen uit hun omgeving die niet weten hoe het werk in elkaar zit. Allebei kunnen zij beamen dat van dit stereotype niets van waar is. Er komt veel meer bij kijken dan de meeste mensen denken. Het werk is een stuk complexer en kan niet door zomaar iedereen worden uitgevoerd. Je moet er voor opgeleid zijn en daarbij plezier hebben in het vak. Erik zegt: “Vroeger zat de brugwachter letterlijk op de brug in een klein brugwachtershuisje, maar tegenwoordig bedien je met zeven tot acht collega’s 30 bruggen in een bediencentrale zoals  de centrale Steekterpoort in Alpen aan den Rijn. Dan is het hard doorwerken. Zeker in de zomer wanneer het recreatieverkeer toeneemt. Fysiek wordt je niet moe van dit werk, maar mentaal kost dat wat. Je zit heel de dag naar drie kanalen op de marifoon te luisteren en naar beeldschermen te kijken om alles in de gaten te houden. Je bent constant bezig. En tijdens het bedienen van een brug moet je de hele tijd gefocust zijn.” Nathalie zegt: “En je staat constant aan, bijvoorbeeld door mensen die door rood rijden terwijl de slagboom gaat sluiten. Of wanneer het donker en slecht weer is moet je ook extra scherp zijn dat er geen mensen op de bruggen staan wanneer je die wil sluiten. Je draagt verantwoordelijkheid voor mensen. Het gebeurt helaas iedere dag dat er mensen doorlopen, fietsen of rijden als de slagbomen al naar beneden gaan. Dat is niet alleen erg gevaarlijk voor deze mensen, maar ook vervelend voor al het andere verkeer. Want de brugbediening wordt afgebroken, waardoor auto’s en scheepvaart langer moeten wachten om verder te kunnen rijden of varen. Dit komt de bereikbaar zeker niet ten goede. ”

Samenwerken aan een soepel proces

Bij een soepele en efficiënte doorstroming van scheepvaart is het belangrijk dat er wordt geclusterd. Erik legt uit: “We hebben naast de scheepvaart ook het wegverkeer. Die willen allebei gebruik maken van die bruggen en als wij het goed regelen, kan de scheepvaart goed doorvaren en heeft het wegverkeer er zo minmogelijk last van. Met 30 bruggen dicht op elkaar in het traject probeer je de scheepvaart zo dicht mogelijk bij elkaar te houden. Dat scheelt een hoop brugopeningen. Het is als objectbedienaar belangrijk dat je dit spel snapt en dat je daar ook plezier uit haalt.” Nathalie vervolgt: “Op voorhand weten we ook niet precies wat eraan komt. Binnenvaart zien we aankomen, daar hebben we een scheepvaartvolgsysteem voor, maar we zien lang niet alles. Je probeert ze te clusteren. Je moet daarnaast ook rekening houden met de brandweer of andere hulpdiensten die gebruik moeten maken van de bruggen. Zij bellen van te voren welke bruggen dicht moeten blijven. Ook doet de brandweer in de buurt van de Julianasluis vaak oefeningen met duikers, dan bellen ze ons, zodat wij op de hoogte zijn.” Erik vult aan: “We werken samen met bijvoorbeeld veiligheidsregio’s. We hebben hiervoor de rode telefoon, waarop alleen zij kunnen bellen in noodgevallen.”

Er is ook gevaar…

Het werk van een objectbedienaar is niet zonder risico’s. Er gaat ook wel eens wat mis wat fatale gevolgen kan hebben. Gelukkig is het nog nooit zo ver gekomen, maar Erik en Nathalie zijn hier wel scherp op. Erik had bijna een incident dat hem is bijgebleven. Hij legt uit: “Ik heb vorig jaar een fiets platgedrukt. Ik had nachtdienst op de Julianasluis in Gouda en een schip wilde passeren. Ik liet de bomen zakken en druk de brug open, maar precies op dat moment zie ik iets bewegen. Dus ik stopte de brug die aan het ontgrendelen was en gelukkig nog niet bewoog. Ineens zie ik een persoon staan op het meest gevaarlijke punt dat we hebben op die brug. Het is een brug met een contragewicht, dus als de brug open gaat, komt er een contragewicht naar beneden. Die persoon stond precies op de plek waar dat gebeurt. Super gevaarlijk natuurlijk. Het was nacht, dus donker en het regende. Ik had die persoon niet goed gezien. Gelukkig zag ik het op tijd en heb ik kunnen omroepen dat hij weg moest. Ik kreeg hem achter de slagboom. Vervolgens dacht ik dat alles veilig was, drukte de brug open, het schip passeerde, de brug ging dicht, maar de fiets van deze persoon lag er nog en die was platgedrukt door het contragewicht.”

Nathalie vult aan: “Dan ben je ook heel blij dat het maar een fiets is en geen persoon. Als zulke dingen gebeuren bij jezelf of bij je collega’s, dan ben je met elkaar weer extra scherp. Je leert ook van elkaar en van dit soort situaties. We bespreken dit, waardoor je met elkaar alert blijft. Als alles goed gaat is het werk relaxed, maar er kunnen heel snel grote dingen fout gaan waar wij ook verantwoordelijk voor zijn.”

Alle bruggen open bij superjachten

Ook gebeuren er wel eens bijzondere dingen op de vaarwegen. Denk bijvoorbeeld aan de komst van superjachten. Deze moeten zich vlekkeloos door het vaarwater kunnen verplaatsen. Juist dan moeten Erik en Nathalie scherp zijn en werken ze veel samen met anderen om dit tot een succes te volbrengen. Erik vertelt: “Van te voren wordt gecommuniceerd dat de superjachten door de vaarwegen komen. Dit zijn grote transporten en dit moet met meerdere partijen worden afgestemd. Zo’n superjacht van zo’n 98 meter lang. Als die een brug passeert, blijft er soms aan de zijkanten maar een paar centimeter over. Dan moeten er ook bruggen doorgedraaid worden, zodat het jacht kan passeren. Een brug kan bijvoorbeeld op 90 graden open. Daar hebben we monteurs en begeleiding op het water voor nodig. Ook op de wegen die om de bruggen heen liggen moet begeleiding zijn voor het wegverkeer en natuurlijk zijn wij als brugbedienaren van de partij. Samen met een collega begeleid ik dit proces en ga ik mee om het schip over het traject te krijgen. Dit soort situaties zijn de krenten in de pap van het werk. Helaas komt dit niet heel vaak voor. De transporten van de superjachten hebben we wel een paar keer per jaar, maar het doordraaien van de bruggen gebeurt niet vaak, hooguit eens per jaar. Dat zijn de bijzondere dingen in het werk en je hebt elkaar echt nodig om zoiets in goede banen te begeleiden. Daarom is onze missie ook: Veilig en Vlot bedienen doen we samen!”

Wil je meer weten over het mooie werk dat wij doen? Lees dan hieronder de verhalen van collega’s!